tak berharap bukan bermaksud tak nak harap

Berharap. Mengharap. Hope. Hopefully.

Kekadang kita malas nak mengharap, takut keputusannya akan membuatkan kita lebih takut untuk mengharap selepas itu. Tapi malas atau tak berharap bukan bermaksud kita tak nak mengharap. Kita nak tapi.. tak nak.

Bila kita mengharap, itu bermaksud kita expect something to be happened. Kita expect someone or anyone else untuk merealisasikannya. Bila kita expect dan bila expectation tu tidak berjalan seperti yang kita expect, its dangerous. Sama ada ianya menguatkan kita atau down kan kita. But most of the time... we will feel sad or kecewa kan?

"Expectation is the root of all heartache" - William Shakespeare

"Aku sudah pernah merasakan semua kepahitan dalam hidup & yang paling pahit ialah berharap kepada manusia." - Saidina Ali bin Abi Thalib

Habistu...

"Salah ke nak berharap? Tak boleh nak mengharap kat mak ayah sendiri? Suami sendiri tak boleh? Adik beradik? FAMILY?"

tak berharap bukan bermaksud tak nak harap

Bukanlah bermaksud kita tak boleh nak berharap. Cuma berharap kepada Allah kena lebih lagi berbanding berharap kepada manusia.

Bukan tak boleh nak berharap, tapi be prepared juga. Bersedia untuk menghadapi apa jua yang terjadi. Prepare for the worst. Supaya hati tak terlajak sedih, tak terlajak kecewa.

Bukan tak boleh nak berharap, cuma you know. We all know how it feels kan bila terlalu berharap. Kita semua tahu apa rasanya, how deep it was. We all know, I think.

Contoh mudah. Saya berharap sangat sangat entri ni dibaca oleh orang lain. Tapi tak semua orang akan datang baca entri picisan ini. End up this entry sikit je orang baca dan komen. Saya sedih.

But on the other side, saya cuba tak berharap sangat, ataupun tak harap langsung. Ada orang nak baca, ada lah. Tak ada, tak ada lah. Apa apa keputusan pun, I will be okay. Tak rasa down.

Itu lah contoh sengalnya hahaha.

Okay itu sahaja, jangan lupa niat puasa untuk esok! Selamat malam, daaa~ wassalam! :)